Zrekonstruowany w 2011 roku gród w Owidzu posadowiony jest na morenowym wzgórzu, na którym we wczesnym średniowieczu funkcjonował jeden z ważniejszych na Kociewiu grodów obronnych. Dominuje pogląd, że został on zbudowany na początku XI wieku, jednak część badaczy wskazuje, że owidzki gród mógł już istnieć w IX lub X wieku. Podczas najazdu Szwedów w połowie XVII w. (1655-1660) na owidzkim wzgórzu najeźdźcy rozbili swój obóz, dlatego też w świadomości mieszkańców miejsce to do czasów współczesnych funkcjonowało pod nazwą „Szwedzka Górka”.
Gród w Owidzu został założony na szczycie wzgórza morenowego, które stanowiło część cypla polodowcowego w zakolu rzeki Wierzycy, na zachodnim jej brzegu. Rzeka okalała wówczas grodzisko od strony północnej, wschodniej i południowej, co wiemy z układu starorzecza (obecnie jedynie od strony północnej i wschodniej). Wysoki status grodu wiązał się z tym, że w jego pobliżu przebiega trakt „via mercatorum”, czyli „droga kupców”. W joannickich przywilejach lokacyjnych z XIV w. występuje już jako „via domini Grimislai”, czyli „droga pana Grzymisława”. Zlokalizowanie grodziska na wzniesieniu, przy łatwej dostępności wody stwarzało z jednej strony duże możliwości obronne, z drugiej umożliwiało uprawę rolną.
Skąd pochodzi nazwa wsi Owidz? Kwestia etymologii nie jest w tym przypadku jednoznaczna – może pochodzić ona od imienia „Owid” lub od słowa „owies”. W dokumencie krzyżackim z 30 maja 1348 r., przyznającym Stargardowi przywilej lokacyjny, spotykamy formę „Owitz”. Z kolei na „Mapie archeologicznej Prus Zachodnich, dawniej Królewskich z przyległymi częściami Wielkiego Księstwa Poznańskiego” (przełom XVIII/XIX w.) widnieje nazwa „Owiedz”.
